سنسورهای اکسیژن که با نام سنسورهای O2 نیز شناخته میشوند، جزء مهمی از سیستمهای انتشار خودرو هستند. آنها به اندازهگیری محتوای اکسیژن در گازهای خروجی کمک میکنند و اطمینان میدهند که موتور با حداکثر کارایی کار میکند و انتشار گازهای گلخانهای را در پایینترین سطح نگه میدارد. با این حال، مانند همه اجزای خودرو، حسگرهای اکسیژن نیز به مرور زمان از کار خواهند افتاد. در زیر برخی از دلایل رایج نقص سنسور O2 آورده شده است.
پیری: مانند هر قطعه دیگر خودرو، طول عمر سنسورهای اکسیژن محدود است. با افزایش سن، کارایی حسگرها در تشخیص تغییرات محتوای اکسیژن کاهش مییابد که منجر به خوانشهای نادرست و کاهش عملکرد کلی میشود.
آلودگی: سنسور O2 ممکن است توسط روغن، مایع خنک کننده یا مایعات دیگری که ممکن است به سیستم اگزوز نشت کند آلوده شده باشد. این ممکن است باعث پوشاندن سنسور و در نتیجه خواندن نادرست شود.
سایر نقص های سیستم: سایر سیستم های موجود در خودرو مانند موتور یا سیستم سوخت نیز می توانند بر عملکرد سنسور O2 تأثیر بگذارند. اگر موتور ضعیف کار کند یا مشکلاتی در سیستم سوخت وجود داشته باشد، ممکن است باعث خرابی زودرس سنسور O2 شود.
عوامل محیطی: دمای شدید، رطوبت بالا، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی یا سایر عوامل محیطی نیز می تواند باعث خرابی سنسور اکسیژن شود. حفظ نگهداری خوب خودرو و اطمینان از اینکه خودرو در معرض هیچ محیطی قرار نگیرد که ممکن است باعث آسیب سنسور شود، مهم است.
تعمیر و نگهداری منظم و مناسب می تواند به جلوگیری از نقص عملکرد سنسور اکسیژن کمک کند. بازرسی منظم خودرو و تعویض سنسور اکسیژن در صورت نیاز بسیار مهم است. با تعمیر و نگهداری مناسب، سنسورهای اکسیژن خودرو را می توان برای سالهای طولانی مورد استفاده قرار داد تا از عملکرد روان موتور و آلایندگی قابل قبول اطمینان حاصل شود.